• HISTORIA SZKOŁY

       

       

       

      Gliczarów Górny to malownicza miejscowość turystyczna u podnóża Tatr. Znajduje się na wysokości 1006 m n.p.m. i od lat toczy spór z Zębem o to, która z miejscowości jest położona wyżej. Jedno jest pewne i bezsporne - Szkoła im. Andrzeja Skupnia–Florka w Gliczarowie Górnym to jedna z najwyżej położonych placówek oświatowych w Polsce (w czołówce plasuje się szkoła w Zębie i Sierockiem, także zachwycając swymi malowniczymi widokami). Od jej strony południowej rozpościera się widok na całe Tatry polskie i słowackie, a przy krystalicznie czystym powietrzu i bezchmurnym niebie można dostrzec Skupniów Upłaz - szlak wiodący na Halę Gąsienicową. Od północy szkoła sąsiaduje z Białym Dunajcem, Gliczarowem Dolnym, Leśnicą i Groniem, a od zachodu z Białką Tatrzańską.

       

       

      Budynek starej szkoły, w którym młodzież szkolna uczyła się na dwie zmiany do roku 1956

       

       

      Jej historia sięga lat 30. ubiegłego wieku. Jak podaje najstarsza kronika szkolna: „Szkoła powstała w r. 1937 na podstawie pisma Inspektoratu Szkolnego w Nowym Targu z dnia 25 X 1937 r. Jej inicjatorami byli Andrzej Skupień–Florek i Stanisław Lipiarz–Krakowiak”. Wybudowano ją dzięki pracy społecznej mieszkańców i ich finansowemu wsparciu. Dowóz materiałów budowlanych z Poronina był bardzo utrudniony z uwagi na położenie miejscowości. Brak drogi asfaltowej i małe opady śniegu zimą uniemożliwiały przywóz saniami drewna na budowę. Nikt w Gliczarowie nie posiadał wtedy auta. Mieszkańcy byli biedni, nie mieli nawet podstawowych maszyn rolniczych. Początkowo lekcje odbywały się w wynajmowanych salach, zastępczym budynku oraz w remizie strażackiej.

       

       

       

      W roku szkolnym 1946/1947 sala szkolna znajdowała się w remizie

       

       

      Rok szkolny 1948/49 okazał się̨ ważny zarówno dla uczniów jak i mieszkańców Gliczarowa. Do szkoły przybył wtedy nowy nauczyciel - Władysław Malik, późniejszy dyrektor, inicjator wielu akcji społecznych.

       

       

       

      Dyrektor Władysław Malik

       

      Nauczycielka Maria Bafia w kronice szkoły wspomina go jako osobę, która „pomimo złych warunków, popisuje się zawsze wytrwałością i nie uchyla się przed żadną pracą”. W roku szkolnym 1950/51 Władysław Malik objął kierownictwo w gliczarowskiej placówce. Uczęszczało wtedy do niej 92 uczniów. W godzinach wieczornych prowadzono kursy dla 34 dorosłych osób nieumiejących czytać i pisać. Dzięki temu zlikwidowano we wsi analfabetyzm.

       

       

      Część murów nowej szkoły wykonanych w roku 1954

       

       

      Nową szkołę oddano do użytku w roku 1956. W tym samym czasie dzięki staraniom A. Skupnia–Florka rozpoczęto prace elektryfikacyjne wsi i Boże Narodzenie tego samego roku mieszkańcy spędzili przy świetle żarówek elektrycznych. Zelektryfikowano również nową szkołę.

       

      W roku szkolnym 1962/63 powołano drużynę harcerską, istniała Spółdzielnia Uczniowska prowadząca sklepik szkolny. Jego opiekunem był p. Władysław Malik, który wszystko przynosił w plecaku, idąc pieszo z Poronina.

       

       

      Widok z okna naszej szkoły od strony południowej, fot. Ewa Kempska

       

      Obecnie szkoła w Gliczarowie Górnym pracuje w systemie jednozmianowym. Do dyspozycji uczniów i nauczycieli przeznaczono: 9 sal lekcyjnych, pracownię informatyczną ze stałym dostępem do Internetu, bibliotekę, boisko, plac zabaw, świetlicę, gabinet pedagoga szkolnego oraz salę gimnastyczną. Po remoncie szkoły  w 2018 r. korzystamy z odnawialnych źródeł energii.

       

       

       

      Dyrektorzy Szkoły w Gliczarowie Górnym od 1937 roku:

      • Maria Bafia
      • Władysław Malik
      • Teresa Miętus-Skupień
      • Władysław Łukaszczyk
      • Maria Kogut
      • Maria Skupień
      • Tadeusz Leń
      • Marzena Miśkowiec (p.o.)
      • Danuta Książkiewicz-Tylka
      • Ewa Kempska (p.o.)
      • Andrzej Skupień (aktualnie)